Aquel señor burgués condecorado,
usía o excelencia bien cebado,
que ronca con placer la noche extensa
y con mujer feliz, de teta inmensa,
y dos hijos menguados, deportistas,
un poco libertinos y «juerguistas»,
idiotas por mamá, por papá, gruesos;
pone dientes de can que husmea huesos,
rompe a gruñir y muerde:
«Yo prefiero la injusticia al desorden.»
GOETHE
Aquil señor burgués condecorado,
usía ou excelencia ben cebado,
que ronca con pracer na noite longa
e ten muller feliz, de teta oblonga,
con dous fillos petisos, deportistas,
idiotas pola nai, polo pai, grosos;
ponde dentes de can que venta os ósos,
ponse a rosmar e morde:
«Eu prefiro a inxusticia ao desorde.»
Celso Emilio Ferreiro. Longa noite de pedra / Larga noche de piedra. Traducción y prólogo: Basilio Losada. Retoque de la traducción de este poema: Conrado Santamaría. LosLibrosDeLa Frontera, 1976.
Imagen: Johann Heinrich Wilhelm Tischbein. Goethe en la campiña romana, 1787.