lunes, 30 de junio de 2025

GOETHE


 

Aquel señor burgués condecorado,

usía o excelencia bien cebado,

que ronca con placer la noche extensa

y con mujer feliz, de teta inmensa,

y dos hijos menguados, deportistas,

un poco libertinos y «juerguistas»,

idiotas por mamá, por papá, gruesos;

pone dientes de can que husmea huesos,

rompe a gruñir y muerde:

«Yo prefiero la injusticia al desorden.»

 

 

GOETHE

 

Aquil señor burgués condecorado,

usía ou excelencia ben cebado,

que ronca con pracer na noite longa

e ten muller feliz, de teta oblonga,

con dous fillos petisos, deportistas,

idiotas pola nai, polo pai, grosos;

ponde dentes de can que venta os ósos,

ponse a rosmar e morde:

«Eu prefiro a inxusticia ao desorde.»

 

 

Celso Emilio Ferreiro. Longa noite de pedra / Larga noche de piedra. Traducción y prólogo: Basilio Losada. Retoque de la traducción de este poema: Conrado Santamaría. LosLibrosDeLa Frontera, 1976.

Imagen: Johann Heinrich Wilhelm Tischbein. Goethe en la campiña romana, 1787.

No hay comentarios:

Publicar un comentario