Cazadores furtivos

Aquí os cazadores furtivos

con licenza para matar

disparan con precisión contra os xabaríns

afiliados ó sindicato de fozadores,

deixan orfas camadas enteiras de raións

e limpan as armas

            -impasibles-

dos restos de pólvora

e escrúpulos.

Volven ás súas casas coas súas familias

e amosan orgullosos as mans

cheas aínda de sangue e pelame,

acariñando e instruíndo a súa proxenie

nos beneficios da caridade ben entendida,

o dominio

do idioma único,

da única lei sagrada;

lenlles contos onde o rei da selva

leva traxe negro e gravata gris

e sempre calza un corenta e cinco,

un calibre que todo o mundo civilizado

rocoñece como o ideal,

o das películas que sempre rematan ben,

cos indios aniquilados,

as indias violadas

e os nenos ben educados

cun sorriso nos beizos

un bico na meixela

e un felices soños.

Os lobos, menstres tanto,

exaculan a testosterona acumulada,

beben cervexa

e arrotan con toda a forza do diafragma,

orgullosos da prole que un día

            -tamén-

dominará o mundo.

Carlos Da Aira. Pólvora. Tipos, recomendacións, consellos e advertencias para un tempo de poesía/Tipos, recomendaciones, consejos y advertencias para un tiempo de poesía. La Vorágine, 2018.

Imagen: Gottfried Helnwein. Sol Niger I, 1987.